Saturday, November 24, 2007

Een hele dag op de pistes

Al sinds jongs af aan skiet Rick en hier in de bergen is hij dus bijna niet te houden. Hij wil dus alles uit deze "echte" ski ervaring halen. Aan de oostkust kunnen we leuk skien, maar niets haalt bij de Rockies. Hij staat hier dus al voor dag en dauw op!

De kinderen zijn echter echte tieners, die hun rust en slaap lief hebben. Gisteravond gingen we voor tienen slapen en om half acht zijn Saskia en ik klaarwakker. Onze slaap situatie hier is Saskia en ik in een bed (met mijn gigantische kussen past niemand anders erbij), Katja en Rick in de tweede slaapkamer en Kai op het sofabed in de woonkamer.

Rick is allang op en heeft al koffie en thee gemaakt. Hij en ik gaan na een kopje warme drank op weg naar de pistes. De kinderen zullen, als ze klaar zijn met hun ontbijt, te voet volgen. Gelukkig kan dat hier makkelijk.

Wij parkeren onze auto op dezelfde parkeerplaats als gisteren. Dit keer hebben we geluk en krijgen een plaats vlak naast de piste. In plaats van naar het restaurant te lopen besluiten we eerst de lift naar boven te nemen en de piste af te skien. Zo hebben we de eerste rit al voor het ontbijt achter de rug. Het is nu nog lekker rustig en ik kan zonder links en rechts langs suizende mensen mijn S bochten trekken. Zo vind ik skien erg leuk!

Het is wel heel erg koud, het soort vrieskou, dat je neusharen doet bevriezen. Helaas helpen daar mijn handschoenen en skilaarzen niet tegen en mijn vingertoppen en tenen zijn al gauw bevroren. Daarmee moet ik oppassen, want het heeft al gauw een domino effect op de rest van mijn spieren.

In het restaurant proberen we ons op te warmen. We bestellen een croissant met ei, bacon en kaas (Rick) en een burrito met ei, bonen, salsa en worstjes (ik). Helaas gaan de deuren naar buiten telkens open, dus van warm worden komt niet veel.

Na het eten gaan we dus naar de winkel. We hebben de zak met skibrillen thuis vergeten en vandaag is het zo zonnig, dat we er allebei een nodig hebben. Gelukkig zijn ze hier niet al te duur. Daarbij kopen we een aantal hand- en teenwarmers en ik doe die meteen onder mijn sokken en in mijn handschoenen. Gelukkig helpt het goed, want ik vind buiten zijn met pijnlijke ledematen helemaal niets!

Als we in de rij voor de lift staan, zien we Lisa ook. Zij is ski instructrice hier en moest al vroeg paraat zijn. Maar vandaag hadden ze haar niet nodig, dus is ze vrij om er met ons op uit te gaan.

Bovenaan (ik ben heel trots, want deze hele reis ben ik geen enkele keer gevallen bij het ontladen van de lift!) zien we haar staan. We skien gedrieen naar beneden en Lisa helpt mij met mijn "luie" linkerbeen. Ik kan dat maar niet recht krijgen!

Inmiddels hebben de kinderen gebeld, dat ze zijn aangekomen en beneden helpt Rick hen met hun ski's. Ook Zack en Luke zijn paraat en met zijn allen gaan we, net als gisteren, bij Ten Mile Station lunchen. Dit keer neem ik de vegetarische chili en de anderen vrijwel unaniem de chicken fingers. Gisteren mocht ik van Kai een stukje proeven en ze smaken inderdaad verrukkelijk!

Na de lunch nemen we een van de fotografen in de arm om een groepsfoto te maken. De enige, die ontbreekt, is mijn oudste neef Luke, maar die moeten we er maar bij denken. Grappig is, dat Lisa en ik allebei een rood jack hebben en Luke en Rick een blauw jack, we lijken zo wel echt bij elkaar te horen. Later vanmiddag zullen we de foto's kunnen bekijken en bestellen.

Met zijn allen gaan we de berg af en dan splitsen we op. Rick, Katja, Lisa, Luke en Zack gaan de blauwe en zwarte pistes doen, terwijl Kai, Saskia en ik het bij de groene houden.

Saskia's enkels doen pijn en na een keer op en neer zegt ze klaar te zijn. Kai en ik installeren haar bij het restaurant onder aan de lift en gaan dan zelf weer naar boven. Zoals bij iedere ski reis voel ik mijn zelfvertrouwen omhoog gaan. Ik ski steeds ontspannender en minder onzeker. Het gaat nu echt lekker!

Kai is wel een stuk sneller op zijn snowboard, dan ik, maar dat kan me niet schelen. Ik wil gewoon lekker de berg afglijden, snel gaan vind ik alleen maar eng.

Bij de lift zegt Kai, dat zijn laars niet strak genoeg zit. We zoeken Saskia op en werken aan zijn laars, die stuk blijkt te zijn (goede kwaliteit wel, na een keer gebruik!). Gelukkig kunnen we het met vereende krachten toch strak genoeg krijgen en we gaan weer naar buiten om op Rick en Katja te wachten.

Het is inmiddels alweer 3 uur en om 4 uur gaat de lift dicht. De zon verdwijnt ook al achter de bergen en opeens is het een stuk kouder! Maar het lukt ons toch nog drie keer op en neer te gaan. Wat ik zo fijn vind aan deze sport is dat je je eigen tempo kunt houden. Het hoeft niet snel, het hoeft niet spectaculair, gewoon lekker naar beneden glijden.

Voor we naar de auto gaan bekijken we met Lisa en Luke de foto's van vanmiddag. Een ervan vinden we allemaal de beste, dus we bestellen twee 8X10 en twee 5X7 foto's, zodat iedere familie een van elk krijgt. Waarschijnlijk wordt een van de 5X7 foto's het Kerst cadeau voor Ricks vader, want zo vaak zijn we niet (vrijwel) allemaal bij elkaar.

Op de terugweg naar ons huisje halen we eerst een warm drankje bij Starbucks. Dan brengen we de gehuurde ski's terug en wordt Kai's snowboard bijgesteld. De zaak, Avalanche Sports, waar we van gehuurd hebben is fantastisch. We hopen die een volgende keer weer te gebruiken.

We hebben even tijd om te douchen en ons op te frissen en dan rijden we weer naar Main Street. Vanavond gaan we met zijn allen eten bij Bubba Gump. Eerder vanmiddag hebben we onze naam al opgegeven, omdat we een groep van meer dan tien zijn. We hoeven dus maar tien minuten te wachten op onze tafel.

Het wordt weer een heel gezellige maaltijd. Het begint al goed, want we bestellen allemaal water en de serveerster komt dat met een stapel van tien glazen brengen. En dan gaat het mis! Zeven van de tien glazen tuimelen over, bovenop een jochie aan de tafel naast ons. Hij krijgt een gratis Bubba Gump trui ter compensatie.

Vervolgens doen wij ons met zijn allen tegoed aan een stapel gefrituurde uienringen met lekkere sausjes. Mijn hoofdgerecht bestaat uit gekookte garnalen in een lekkere bouillon met stokbrood om te dopen. Daarbij heb ik gestoomde broccoli besteld en daarvan krijg ik letterlijk een boom!

Lisa en Rick bestellen een gerecht met vier puntzakken vol verschillend bereide garnalen, die ze geen van beiden allemaal op kunnen. Saskia bestelt al dessert een key lime pie, die de anderhalf jarige Damian prompt in haar schoot gooit. De stemming blijft er zo goed in!

We spreken af morgen nog met zijn allen te gaan ontbijten en nemen dan in de vrieskou weer afscheid. De hele dag buiten zijn maakt enorm moe, dus we maken ons allemaal meteen klaar voor bed.

No comments: