Een prima ski dag

Alweer om acht uur sta ik naast mijn bed. Rick is al op, want hij gaat ontbijt halen bij Starbucks. Kai moet namelijk om negen uur bij de ski school aanwezig zijn voor zijn snowboard les.

Kai en ik maken ons klaar en ik spoor de meisjes ook tot haast aan. Helaas wordt Saskia alweer met hoofdpijn wakker en wil eigenlijk niet mee. De scones en muffins van Starbucks gaan er wel goed in en Rick, Kai en ik vertrekken naar de sneeuw.

Daar staat een lange file en we dreigen te laat te komen. Rick zet ons dus af bij een parkeerplaats, waar nog heel wat vrije plaatsen zijn. Terwijl ik Kai naar zijn les breng, racet Rick terug om de meisjes op te halen. Net voor de parkeerplaats vol is komen ze aan en zo parkeren we heel dicht bij de ski lift voor maar $15 per dag! Morgen zullen we dit zeker weer doen!

Saskia's hoofdje doet nog steeds pijn, dus we installeren haar buiten onder een verwarming met een hete chocolade en wat chips. Kai's les zal tot twaalf uur duren, dus we hebben nog even.

Katja, Rick en ik nemen de Silverthorne lift naar boven en ik ben toch wat nerveus. Er gaan zes mensen tegelijk op deze lift en ik ben altijd bang bovenaan te vallen. Maar ook hier merk ik de resultaten van mijn personal training, want een snowboarder valt met volle kracht tegen mij aan en toch lukt het me me staande te houden!

Dat geeft zelfvertrouwen en ik merk ook, dat de les, die ik vorig seizoen in Snowshoe heb genomen erg helpt. Toen vergeleek de leraar het skien met fietsen en op de een of andere manier is dat heel logisch voor mij.

Beneden ontmoeten we Lisa, Luke en Zack en Rick haalt Saskia op. Zo gaan we met zijn zevenen de lift weer in en skien en snowboarden (Zack) naar beneden. Het is flink druk bij de lift, maar op de piste valt dat eigenlijk erg mee. Ik heb er namelijk een hekel aan, als er om de haverklap een skier of snowboarder vlak langs me komt suizen. En dat gebeurt (bijna) niet hier.

Als we beneden komen is Kai's les ook voorbij en met zijn allen nemen we de lift naar boven om te gaan lunchen. Het restaurant, Ten Mile Station, heeft heerlijke chili in een uitgehold broodje weet ik nog van vorige keer hier. Dat wordt dus mijn lunch.

Na het eten gaan Lisa en Luke terug om op de kleintjes van Tara te passen, die de hele dag aan het maken van huiswerk besteedt. Zack gaat nog met ons mee, maar na twee keer naar beneden haken Kai, Saskia en Zack af. De eerste twee zijn moe en koud en Zack is doodmoe, want de baby heeft vannacht kennelijk flink gehuild.

Het is inmiddels begonnen met sneeuwen en dat maakt het een stuk kouder. Katja wil eerst ook ophouden, maar besluit dan toch nog een keer met Rick en mij naar boven te gaan. Bovenaan is het heel druk en een snowboarder vindt alweer, dat hij maar helemaal op mij moet leunen. Gelukkig houd ik mezelf staande, maar ergerlijk is het wel!

Katja heeft geen muts of sjaal en de sneeuw maakt het berekoud, dus onderaan de berg haakt ook zij af. Rick en ik gaan nog eenmaal naar boven en dan heb ik het ook te koud. Rick wil dan nog alleen van de blauwe pistes af skien, dus de kinderen en ik kletsen gezellig met andere apres skiers.

Rillend van de kou zitten we niet veel later in de auto. Bij de supermarkt halen we een goedje om op Saskia's nek te smeren, want daar komen haar hoofdpijnen vandaan. In het huisje lezen we even en kijken tv voor we ons om zes uur naar het restaurant van vanavond begeven.

Tijdens ons vorige bezoek aan Breckenridge hebben we twee keer bij Rasta Pasta gegeten en dat is ons zo goed bevallen, dat we er weer heen willen. Het wordt wat moeilijk met een groep van elf mensen, maar we krijgen al gauw twee tafels.

Hun pasta's zijn superlekker! Ik bestel de rotini met heel pittige saus en garnalen. Het is heel andere pasta, dan we ooit ergens anders krijgen en we smullen allemaal. Een ding is zeker, je kunt hier in Breckenridge gezellig en lekker eten zonder enorm veel geld te besteden!

Eerder vandaag scheurde Saskia's ski jack op meerdere plaatsen. Katja loopt al meer dan een seizoen in een ski broek, die drie maten te groot is. Tijd dus voor wat shoppen na het eten, Zack heeft ook een nieuwe muts nodig.

Katja slaagt al in de eerste winkel, maar voor Saskia is het niet zo makkelijk. De jacks kosten meer dan $250 en dat is ons toch wat te gortig voor een kind, dat nog in de groei is.

Iedereen gaat naar Starbucks voor een warm drankje, want het is inmiddels weer verschrikkelijk koud. Intussen ga ik met Saskia naar de winkel van Columbia een paar deuren verderop. Omdat ze toch al redelijk groot is, besluit ik eens een maat "S" voor vrouwen met haar te proberen. Het jack, dat Saskia daarvan mooi vindt, is wat groot, maar past toch prima en is "maar" $179. Hopelijk doet ze hier wel een aantal jaren mee.

Met een blije dochter ga ik terug naar Starbucks. Daar is iedereen voorzien van warme drankjes en we nemen afscheid (tot morgen) van de Malabad clan. Thuis kijken we nog wat tv, maar duiken er na deze intensieve buitendag toch ook vroeg weer in!